Latarnia morska "Kikut" leżąca na terenie Wolińskiego Parku Narodowego, na wysokim, klifowym brzegu morskim, około 300 m od linii brzegowej Morza Bałtyckiego. Cała budowla ma wysokośc 15 metrów. Wysokość światła wynosi 91,5 m n.p.m., a zasięg 16 mil morskich. Niestety obecnie nie jest ona udostępniona do zwiedzania.

Powstała na bazie dawnej wieży orientacyjno-widokowej zbudowanej w drugiej połowie XIX wieku z głazów ciosanych. Dawniej w górnych partiach wieży znajdowały się dwa okienka widokowe od strony północno-wschodniej, a nad nimi dach w kształcie piramidy o podstawie wielokątnej. Później na szczycie wieży zbudowano drewnianą konstrukcję stawy, ułatwiającej żeglugę statkom poruszającym się po wodach Zatoki Pomorskiej.

Po drugiej wojnie światowej, gdy ruch statków się zwiększył pomyślano o przebudowie dawnej wieży orientacyjno-widokowej, usytuowanej w punkcie doskonale odpowiadającym wymaganiom nawigacyjnym. Projekt adaptacji wieży został opracowany w 1957 roku przez Biuro Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku. Po przebudowie i adaptacji powstała bezobsługowa latarnia morska, która została oddana do użytku w styczniu 1962 roku.

W latach osiemdziesiątych zastąpiono latarnię elektryczno-gazową latarnią elektryczną ze zmieniaczem na dwie żarówki. Dzięki temu można było zlikwidować instalację gazową, utrudniającą obsługę latarni morskiej. W 1994 roku została przeprowadzona modernizacja zasilania, polegająca na tym, że w optyce został umieszczony zmieniacz żarówek, gdy przepali się jedna żarówka, automatycznie obraca się i wprowadza do optyki drugą, dobrą żarówkę. Awaryjnym zasilaniem jest bateria akumulatorów, automatycznie ładowanych poprzez odpowiedni zasilacz. Dzięki temu jest to obiekt w pełni zautomatyzowany, bez stałej obsługi na miejscu, i w spisach latarń morskich, latarnia morska "Kikut" zaliczana jest do grupy świateł niedozorowanych.

W 1997 roku Urząd Morski w Szczecinie, aktualny właściciel latarni, przeprowadził remont polegający na oczyszczeniu murów, uzupełnieniu ubytków i pokryciu murów z zewnątrz środkiem hydrofobowym, zabezpieczającym przed przedostawaniem się wody do wewnątrz wieży. W latarni przeniesiono drzwi wejściowe ze strony zachodniej na południową, dzięki czemu uzyskano lepsze zabezpieczenie przed przedostawaniem się do latarni opadów atmosferycznych. Odnowiono również ściany wewnętrzne wieży latarni i metalowe schody prowadzące do latarni.

Artykuł powstał na podstawie materiałów ze strony Stowarzyszenia Miłośników Latarń Morskich : http://www.latarnie.com.pl/ , więcej informacji można znaleźć na tej stronie.