Najstarszym obiektem zabytkowym w Pucku jest monumentalny gotycki Kościół św. Piotra i Pawła. Niektóre dolne partie tej świątyni uchodzą za dzieło z XIII w. Na uwagę zasługuje ołtarz główny pochodzący z drugiej połowy XIII w. Interesującymi zabytkami zdobiącymi ściany prezbiterium są dwa wielkie obrazy z 1663 r. W nawie głównej zwraca uwagę ambona z pięknym baldachimem wykonana w XVII wieku i odnowiona pod koniec XIX wieku. Najbardziej interesujący zespół dzieł sztuki prezentuje kaplica Wejherów, ufundowana jako grobowa w 1597 r. ze swym gwiaździstym sklepieniem i stojącym przy zachodniej ścianie drewnianym ołtarzem- najcenniejszym w kościele. Przepięknym dziełem jest ufundowana przez Jakuba Wejhera i wykonana przez nieznanego mistrza gdańskiego karata z XVII w. w wejściu do kaplicy.

Na wieży kościoła zobaczyć można 4 zabytkowe dzwony, z których każdy posiada na płaszczu napis: ave Maria plena dominus teum (zdrowaś Maria, łaski pełna, Pan z Tobą).

Średniowieczny układ urbanistyczny starego miasta (lokacja 1348 r.), z kamienicami XVIII-XIX w. (piwnice starsze) i ratuszem z poł. XIX w. zawarty jest w centrum pomiędzy ul. Wałową, MDLotu, Judyckiego, 12. Marca i Sobieskiego. Zachowana sieć uliczek, rynek i zabudowa na 100 parcelach pierwotnego wytyczenia tworzą niepowtarzalny klimat nadmorskiego miasta, w którym centralną funkcję pełnił plac targowy. Najstarsze kamieniczki zostały zbudowane w technologii szachulcowej i tylko frontony mają murowane z cegły, niekiedy porozbiórkowej z puckiego zamku i murów miejskich. Na uwagę zasługuje dom „pod lwem”, dawny zajazd o XVIII-wiecznym rodowodzie, neogotycka elewacja Muzeum Ziemi Puckiej, secesyjna kamienica z ok. 1910 roku. Po południowej stronie rynku zachował się sklep mięsny z pozostałościami oryginalnego ceramicznego wystroju, eklektyczną stolarką i dekoracyjnymi kowalskiej roboty hakami.