Słowiński Park Narodowy położony jest na wybrzeżu środkowym, pomiędzy Łebą a Rowami na Nizinie Gardneńsko-Łebskiej, w województwie pomorskim. Północną granicę parku stanowi na długości 32,5 km brzeg Bałtyku. Dyrekcja ma swoją siedzibę w Smołdzinie, jest tam też bardzo interesujące Muzeum Przyrodnicze. Park utworzono 1 stycznia 1967 r. Nazwa Słowiński Park Narodowy pochodzi od Słowińców, którzy kiedyś zamieszkiwali tereny parku. W miejscowości Kluki znajduje się skansen, w którym prezentowana jest bogato kultura tej grupy etnicznej.

Park swoją ochroną obejmuje tereny o powierzchni 32.744,03 ha, odcinek wybrzeża od Rowów do Łeby, Jeziora: Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie, Dołgie Małe oraz przylegające do nich lasy. Jego niepowtarzalne wartości przyrodnicze spowodowały, że został on zaliczony w 1977 r. przez UNESCO do światowej Sieci Rezerwatów Biosfery. Unikatem w parku są ruchome wydmy „Polska Sahara” przemieszczające się z prędkością od 2 m do 10 m rocznie. Wydmy osiągają wysokość ponad 30 m n.p.m. Największe pole ruchomych wydm o wysokości 25 - 35m jest w pobliżu Łeby i ma powierzchnię ok. 500 ha.Wyrzucany przez morze piasek jest osuszany przez słońce, wiatr i wywiewany dalej w głąb lądu, zasypując wszystko co napotka na swojej drodze. Częstym widokiem są przysypane do połowy kikuty drzew. Na wydmach wiatr tworzy przeróżne, bajeczne wzory, które rozciągają się po całej ich powierzchni.

Teren parku w przeszłości stanowił zatokę morską. Ukształtowanie parku wynika z działalności lądolodu skandynawskiego i późniejszej działalności Morza Bałtyckiego. Lądolód pozostawił pasmo wzgórz morenowych, które od południa i zachodu otaczają teren parku. Najwyższe wzniesienie morenowe Rowokół (115 m n.p.m.) stanowi punkt widokowy na cały park. Działalność Bałtyku oraz inne procesy geomorfologiczne utworzyły mierzeje, które oddzielają jeziora od morza. Mierzeja Gardneńsko-Łebska zbudowana jest w całości z piasku wyrzucanego na plażę przez fale morskie.

Flora naczyniowa SPN liczy około 860 gatunków roślin. Wśród nich stwierdzono występowanie ponad 50 roślin naczyniowych objętych  prawną ochroną  Wśród drzew dominuje sosna zwyczajna. W parku zamieszkuje też wiele gatunków ptaków  jest ich ponad 200 gatunków. Świat leśnych zwierząt reprezentują: jelenie, borsuki, lisy, żmije, zaskrońce a także łosie. Najbardziej cenne przyrodniczo obszary SPN objęte zostały ochroną ścisłą.

Poznanie parku możliwe jest dzięki szlakom turystycznym oraz ścieżkom przyrodniczym. W chwili obecnej na terenie parku jest wyznaczonych ponad 140 km szlaków turystycznych. Nad jeziorami usytuowane są wieże i pomosty widokowe, natomiast wzdłuż szlaków turystycznych wiaty, zadaszenia, ławki itp. Na terenie parku dozwolona jest tylko turystyka krajoznawcza. Jeziora parku wyłączone są z ruchu turystycznego za wyjątkiem trasy żeglugowej Łeba - Kluki na jeziorze Łebsko, gdzie prowadzony jest przewóz turystów łodzią o napędzie elektrycznym.